در مطالعه حاضر وضعیت هزینه، تولید و درآمد یونجه آبی در 26 استان (شامل منطقه جنوب استان کرمان) با توجه به شاخص رطوبتی (متغیر اقلیمی) با استفاده در اطلاعات منتشر شده وزارت جهاد کشاورزی برای سال زراعی 97-1396 بررسی و نرخ بازده سرمایه‌گذاری در هر هکتار به تفکیک استانی محاسبه و ارتباط آن با سایر متغیرهای پژوهش از طریق ضریب همبستگی بررسی شده است. بر اساس یافته‌های پژوهش در شرایط فعلی زراعت یونجه آبی به جز استان فارس در سایر استان‌ها دارای توجیه اقتصادی بوده و بیشترین نرخ بازده داخلی و کمترین دوره بازگشت سرمایه به ترتیب ۳۷۱ درصد و ۳۲/۱ سال مربوط به استان می‌باشد. نتایج همچنین مؤید عدم وجود ارتباط میان سودآوری و عملکرد در میان استان‌های کشور بود. بررسی میزان حساسیت نرخ بازده داخلی سرمایه‌گذاری نسبت به تغییرات درآمدی، هزینه سرمایه‌گذاری و هزینه‌های سالانه نشان داد که افزایش درآمد، کاهش هزینه‌های سرمایه‌گذاری و هزینه‌های سالانه به میزان ۱۰ درصد با فرض ثبات سایر شرایط، تأثیر مثبتی بر بهبود سودآوری زراعت یونجه آبی در کشور دارد. از این میان نقش افزایش درآمد در بهبود نرخ بازده سرمایه‌گذاری بیشتر می‌باشد. طبق نتایج داد که میانگین شاخص سودآوری (نرخ بازده داخلی) با افزایش رطوبت بیشتر شده و از ۲۱/۱۱۰ به ۷۷/۱۶۸ درصد می‌رسد. این روند در عملکرد معکوس بوده و افزایش رطوبت به کاهش عملکرد منجر می‌شود، به‌طوری‌که میانگین آن از ۱۷۶۹۹ در اقلیم فراخشک به ۵۲۰۱ کیلوگرم در هکتار در اقلیم مرطوب می‌رسد. بررسی ضریب همبستگی میان متغیرهای پژوهش بیانگر آن بود که کاهش هزینه‌های سرمایه‌گذاری و سالانه تأثیر معنی‌داری در افزایش نرخ بازده سرمایه‌گذاری در زراعت یونجه دارد.
)